Vanmorgen gaan ontbijten in ons hotel.
Jiri nam scrambled eggs met bacon en Annemie blueberry pancakes.
Dan om 9 uur vertrokken naar Grand Canyon nationaal park.
We wonnen ondertussen weer een uur en kwamen aan in het park om 11.15 uur.
Onze eerste stop was de desert view tower waar we uitkeken op het einde van de Grand Canyon en de Colorado river die daardoor stroomde. Dit was al een prachtig uitzicht.
Verder gereden naar de general store met hier en daar tussenstops met geweldige uitzichten.
In de general store hebben we geluncht, Annemie een vegiwrap en Jiri een broodje met véél vlees.
Dan opweg naar de Bright Angel Trail, waar het even zoeken was naar een parkeerplek.
In onze rugzak een paar flessen water en we waren klaar voor onze tocht van 5,14 km ;-)
De eerste helft naar beneden ging vlot en goed, ook al was het in de zon wat warm (35°C).
Na een daling van 340 meter kwamen we aan ons eindpunt aan, waar we onze waterflessen konden vullen en nog eens het schitterende zicht extra goed bekijken.
En dan begon de serieuze klim in bochten terug naar boven.
In de hitte een stijging van 340 meter doen was vermoeiend maar we hebben het overleefd en na een 2 uur en 5 minuten zat onze tocht erop.
Wat uiteindelijk vrij snel is omdat ze een tijdsduur voor deze wandeling voorspelden van 2 tot 4 uur.
Ja wij zijn geweldig!!!
We zagen enkel wat rood van het rode stof van de weggetjes waar we over liepen ;-)
Omdat we nog wat wilden genieten van het uitzicht deden we een stukje van de rim trail (over de rand van de canyon) tot we een view over ons wandelpad (bright angel trial) hadden.
Tegen 17 uur zijn we gaan eten in de Bright Angel Lodge. Als starter een schotel met tortillachips en guacamole en salsa dip. Dan een meatballspaghetti voor Jiri en voor Annemie een pasta pesto met groenten (aubergine's enz).
Het was super lekker!
Dan vertrokken naar ons hotel, dat we na anderhalf uur bereikten en blijkbaar was daar geen reservatie op onze naam (dedju!).
Na wat rondbellen regelden ze een dik uur later een nieuw hotel voor ons dat alle geluk maar 10 minuten verder rijden was.
Een stom einde van een schitterende dag maar we gaan het niet teveel aan ons hart laten komen en genieten van de dagen die nog komen.